Tash asht koha, o shpirt, për flut’rimin tand të lirshëm në botën e pafjalë,
Larg librash, larg artit, tash! Tash kur dita e punt’ e saj jan’ fshi,
Tash parakalon ti, e plotë, e heshtun, sytë katër,
Tek thellohesh n’gjana që t’i don loqka e shpirtit.
Natë, gjumë, edhe yje.
Shqipëroi: © Pupëza
