Ta kisha pasë shtrojën e qëndisun të qîllnave,
Shkruem me dukat e argjend të ndritun,
Me të kaltrën e të zbehtën e t’errtën
Pelhurë të natës e dritës e gjysmë dritës,
I kisha shtrue ‘tana nën kambët tua:
Ama unë, fakir, veç andrra kam, kurgja tjetër;
E i kam shtrue ato nën kambët tua;
Ngadal’ tek e lshon hapin, se, mbi andrrat e mia je tuj’ shkel.

William Butler Yeats
Shqipëroi: © Pupëza